Ψάρι Αθηναϊκή Μαγιονέζα, Μια Δική μου Εκδοχή

Τα ρετρό πιάτα έχουν την τιμητική τους σήμερα, και εγώ μοιράζομαι εδώ μια δική μου εκδοχή της κλασικής «Αθηναϊκής». Ψάρι ποσέ, λαχανικά και μαγιονέζα, έρχονται και δένουν σε ένα ιδανικό ορεκτικό, ή μια ενδιαφέρουσα επιλογή για μπουφέ.

Που το θυμήθηκα τώρα αυτό; Μήπως αναρωτιέστε κάτι τέτοιο; Είναι ίσως από τα τελευταία πράγματα που περιμένατε από εμένα να μοιραστώ εδώ; Ε λοιπόν υπάρχει λόγος. Σήμερα παίρνω μέρος σε μια ομαδική ενέργεια πολλών μπλόγκερς. Έχουμε αποφασίσει να ανεβάσουμε όλοι μια ρετρό συνταγή από τη δεκαετία του ‘80!

Για να πω την αλήθεια δεν ξέρω την ιστορία της Αθηναϊκής. Το πότε δημιουργήθηκε, από ποιον, που κλπ. Δεν την είχα καν φάει ποτέ στη ζωή μου πριν από αυτή την ενέργεια. Όλοι όμως μου επιβεβαίωναν αυτό που πίστευα κι εγώ, πως είναι ένα πιάτο που θυμίζει έντονα 80s (κι ας είναι ίσως παλαιότερο).

Όταν λοιπόν σκεφτόμασταν τι θα κάνει ο καθένας μας είπα να τη δοκιμάσω, αφού μου άρεσε ο συνδυασμός των υλικών. Βρήκα αρκετές εκδοχές στο ίντερνετ, χωρίς σημαντικές διαφορές μεταξύ τους. Ο φόβος μου βέβαια, ήταν ότι θα είναι χρονοβόρα συνταγή και δεν θα προλάβω την ημερομηνία που είχαμε συμφωνήσει για τις αναρτήσεις. Την εντύπωση αυτή μάλλον μου την έδωσε ο περίεργος «στολισμός» της Αθηναϊκής, με την όμορφη διακόσμηση. Φανταζόμουν ότι θέλει ώρες η όλη διαδικασία.

Τελικά αποφάσισα να προσαρμόσω λίγο τη συνταγή αλλά και τον τρόπο σερβιρίσματος. Ίσως κάποιοι το θεωρήσουν ιεροσυλία, αλλά εγώ προτίμησα να κάνω μικρά ψαράκια, ατομικές μερίδες, παρά το κλασικό μεγάλο σχήμα ψαριού. Από τις φωτογραφίες των μεγάλων που έχω δει, δεν μπορώ να πω ότι ξετρελάθηκα με την ομορφιά… ειδικά αυτά που έχουν και το κεφάλι του αληθινού ψαριού! Ένα μόνο μου άρεσε, και αυτό είναι από μπλογκ όχι ιστοσελίδα (μπορείτε να το δείτε εδώ). Φαίνεται να πηρε αρκετές ώρες το συγκεκριμένο. Τα δικά μου μικρά ψαράκια γίνονται στο τσακ μπαμ πάντως. Δεν είναι γλυκούλια; (Το παρακάτω είναι χωρίς τη στρώση μαγιονέζας, για να δείτε πως είναι το μείγμα)

Πέρα από το σερβίρισμα, πείραξα λίγο και την μέθοδο μαγειρέματος, αφού προτίμησα να κάνω το ψάρι ποσέ. Επίσης, σημαντική διαφορά στη δική μου εκδοχή είναι η επιλογή ενός ψαριού σε φιλέτο. Η πέρκα μου αρέσει σαν ψάρι, έχει πολύ ψαχνό, ελάχιστα κόκκαλα και είναι νόστιμο. Αποτελεί πολύ καλή λύση εδώ, και γλίτωσα αρκετό χρόνο από την προετοιμασία!

Πέρκα λοιπόν ποσέ με κρασί, λαχανικά που μαγειρεύονται στον ζωμό, αγγουράκι τουρσί και μαγιονέζα. Μπόλικη μαγιονέζα. Την αγαπώ, σας το έχω πει; Δεν την τσιγκουνευόμαστε εδώ, αυτή είναι όλο το πιάτο. Δίαιτα από αύριο για όσους προβληματίζονται.

Και για να κλείσω, σας παραπέμπω στη λίστα του Link Love με όλες τις ρετρό συμμετοχές. Χαζέψτε συνταγές από τα 80s στα μπλογκς μας και θυμηθείτε τα παλιά! Χμ, ποιά να δοκιμάσω αύριο;