Δεν πετάμε: Το Σχεδόν Άδειο Βαζάκι Μαρμελάδας
Το βαζάκι έχει με το ζόρι μια κουταλιά μαρμελάδα, μαζί με τα υπολείμματα στα τοιχώματα, και εδώ που τα λέμε ανυπομονούμε να ανοίξουμε το επόμενο. Δεν τη σπαταλάμε όμως, την κάνουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα βινεγκρέτ για τη σαλάτα μας.
Προσωπικά πρέπει να έχω στο ψυγείο τουλάχιστον δυο τρία βαζάκια με μαρμελάδα που είναι κοντά στο τέλος τους. Ο καλύτερος τρόπος να τη χρησιμοποιήσω, αξιοποιώντας ακόμα και εκείνα τα δύσκολα υπολείμματα που δεν τα πιάνει το μαχαίρι μου, είναι να την προσθέσω σε άρτυμα για σαλάτα. Και επειδή ακριβώς δεν βολεύει να τη μεταφέρω σε μπολάκι για να την ενσωματώσω στα άλλα υλικά, μετατρέπω το ίδιο το βάζο σε σέικερ. Προσθέτω απλά τα υπόλοιπα υλικά και ανακινώ ζωηρά. Έτοιμη η βινεγκρέτ. Αν περισσέψει τη φυλάω όπως είναι στο ψυγείο.
Από θέμα γεύσεων, το πράγμα χωράει πολύ πειραματισμό. Όλες οι μαρμελάδες κάνουν. Από τις πολύ γλυκές κόκκινες, μέχρι τις γλυκόπικρες τύπου marmalade. Εδώ που τα λέμε, και με τσάτνεϋ θα μπορούσαμε να το δοκιμάσουμε. Για τις κόκκινες προτείνω συνδυασμό με ξύδι μπαλσάμικο, ενώ για τις πορτοκαλί σε χρώμα (δεν ξέρω γιατί μου βγαίνει χρωματικός ο διαχωρισμός) προτείνω κάτι πιο εξωτικό με σάλτσα σόγια και ξύδι ρυζιού. Αν είναι γλυκόπικρη η μαρμελάδα μπορούμε να βάλουμε και λίγο μέλι για ισορροπία. Το λάδι εννοείται είναι βασικός πρωταγωνιστής σε όλους τους συνδυασμούς, όπως και το αλατοπίπερο.
Εδώ έχω χρησιμοποιήσει τη σάλτσα κίτρινης πιπεριάς με αμύγδαλο που δημιουργήσαμε με την Simply Greek και την Amvrosia Gourmet. Θυμίζω ότι τα έσοδα από τη σάλτσα αυτή ενισχύουν τη δράση του οργανισμού Μπορούμε, οπότε αγοράζοντάς τη κάνετε και μια καλή πράξη. Ψάξτε τη όσο υπάρχει, είναι limited edition!
Οι αναλογίες εδώ ήταν 1 κουταλιά σούπας σάλτσα, 2 κ.σ. ελαιόλαδο, 1 κ.σ. ξύδι λευκό, 1/4 κ.γ. αλάτι και 1/8 κ.γ. πιπέρι μαύρο. Η ποσότητα είναι αρκετή για μια μεγαλούτσικη πράσινη σαλάτα.
Αυτές οι απλές και όμως τόσο έξυπνες ιδέες που έχεις με ενθουσιάζουν ειλικρινά!
Πράγματι, πόσο πιο ενδιαφέρουσα γίνεται αμέσως η βινεγκρέτ μας!
Μπράβο βρε Ελένη!
Ευχαριστώ Ερμιόνη μου! 🙂