Ψητό Μπρι με Μαρμελάδα

Ένα εντυπωσιακό κλείσιμο για το γιορτινό σας τραπέζι. Το μπρι μπαίνει στο φούρνο για να ζεσταθεί και να λιώσει το εσωτερικό του, συνοδευόμενο από μια στρώση μαρμελάδας και λίγο κουκουνάρι. Εδώ το έχω ταιριάξει με μαρμελάδα Ροδάκινο με Δυόσμο της σειράς Simply Greek.

Με το τυρί τα πάω πολύ καλά. Σε όλες τις εκδοχές του. Τα τελευταία χρόνια ο ουρανίσκος μου έχει δεχτεί και το μπλε τυρί, κάτι που όταν ήμουν μικρότερη δεν το ανεχόταν. Θα μπορούσα νομίζω να ζω με πιατέλες τυριών και τίποτα άλλο. Όταν δε, βρεθεί στην κατοχή μου ένα τρίγωνο μπρι, το περισσότερο που θα επιζήσει είναι δυο μέρες, και αυτό μόνο και μόνο για να κρατάω κάποια προσχήματα… Δε μου είναι τίποτα όμως να το φάω όλο μονοκοπανιά (εννοείται και την κρούστα ε;), λίγα κράκερς ή μια μπαγκέτα και είμαι στον παράδεισο.

Υπάρχουν πολλές απόψεις για το πότε πρέπει να σερβίρεται η πιατέλα με τα τυριά σε ένα δείπνο. Εγώ ενστικτωδώς λέω στο τέλος, μετά το επιδόρπιο, αλλά είπα να το ψάξω λίγο μήπως κάνω λάθος. Ψάχνοντας κατάλαβα ότι στη περίπτωση αυτή μάλλον λειτούργησε η αγγλική πλευρά του ενστίκτου μου, μιας και φαίνεται ότι το τυρί στο τέλος του γεύματος είναι αγγλική συνήθεια. Μια συνήθεια που έχει τις ρίζες της στον καιρό που το δείπνο έκλεινε με ένα ποτήρι (ή παραπάνω) πορτ και ένα πούρο. Το ιδανικό ταίρι του πορτ είναι το στίλτον, το αγγλικό μπλε τυρί. Έτσι οι βραδιές επιμηκύνονταν και η συζήτηση γυρνούσε στην πολιτική, θέμα το οποίο θεωρούσαν ανάρμοστο στο τραπέζι. Γράφοντας αυτές τις γραμμές έχω τον Λόρδο Γκράνθαμ στο μυαλό, να καλεί τους κυρίους επισκέπτες του να αποσυρθούν για ένα πούρο, αφήνοντας τις γυναίκες να συζητάνε τα δικά τους. (πολύ τηλεόραση βλέπω, το ξέρω) Στη Γαλλία τώρα, τα πράγματα διαφέρουν. Οι Γάλλοι σερβίρουν τα τυριά μετά το γεύμα αλλά πριν το επιδόρπιο, για να μη τους χαλάσει τη γεύση η ζάχαρη. Αλλά οι Γάλλοι και οι Άγγλοι δε συμφωνούν σε τίποτα, στα τυριά θα τα βρίσκανε;!

Στο θέμα μας όμως. Μπρι αγαπημένο. Εδώ και καιρό είχα δει στο ίντερνετ ότι ψήνεται και στο φούρνο, άλλοτε με μαρμελάδα, άλλοτε με μέλι. Πολλές φορές τυλίγεται με φύλλο σφολιάτας. Επειδή τη μαρμελάδα την αγαπάω ιδιαίτερα με τυρί, δεν υπήρχε περίπτωση να μη δοκιμάσω τέτοια εκδοχή. Όταν μου έφερε η φίλη μου η Έλλη την νέα της υπέροχη μαρμελάδα ροδάκινο με δυόσμο, σκέφτηκα ότι θα ταίριαζε πολύ σε τέτοιο συνδυασμό. Η συγκεκριμένη τρώγεται φυσικά και «παραδοσιακά», μόνη της πάνω σε ψωμάκι δηλαδή, αλλά αξίζει κανείς να τη δοκιμάσει με διάφορα τυριά. Η ιδέα της Έλλης να τη βάλει στο φούρνο με φέτα με έχει ιντριγάρει πολύ! Ο δυόσμος είναι διακριτικός αλλά αισθητός, και αφήνει μια ωραία φρεσκάδα στο στόμα. Η επόμενη που θα δοκιμάσω είναι η φράουλα με βασιλικό! Δείτε τις μαρμελάδες εδώ.

Μια μικρή σημείωση για το ψημένο μπρι. Να πω την αλήθεια περίμενα να δυναμώσει η γεύση του, αλλά τελικά μάλλον έγινε πιο ήπια. Επίσης, το πόσο θα λιώσει νομίζω εξαρτάται από την ποιότητά του και την μάρκα. Αν έχει κρούστα και στα πλαϊνά ή αν είναι ολόκληρο (στρογγυλό) το κομμάτι, θα λιώσει μόνο μέσα. Όσο κρυώνει ξαναπήζει, λίγα δευτερόλεπτα στα μικροκύματα το διορθώνουν αυτό αν χρειαστεί.

Όσο αφορά στο σερβίρισμα, η δική μου πρόταση για τη συγκεκριμένη εκδοχή του μπρι είναι να σερβιριστεί μαζί με το επιδόρπιο, μιας και η μαρμελάδα το γλυκαίνει αρκετά. Ελπίζω να σας αρέσει!