Ζυμαρικά «Καρμπονάρα» με Φρέσκο Σολομό και Αρακά

Η αυθεντική καρμπονάρα είναι μια. Ας μου συγχωρέσουν οι Ιταλοί φίλοι τη χρήση του ονόματος στην εκδοχή αυτή! Δεν έχω βάλει κρέμα γάλακτος, η «σάλτσα» αποτελείται από αυγά και παρμεζάνα, όπως νομίζω απαιτεί ο παραδοσιακός τρόπος παρασκευής της. Κατά τα άλλα... της έχω βγάλει τα μάτια. Φρέσκος σολομός και αρακάς συμπληρώνουν τη συνταγή, και το αποτέλεσμα υπέροχο. Με εισαγωγικά λοιπόν το «καρμπονάρα».

Θα μπορούσα στη ζωή μου να τρώω μόνο ζυμαρικά. Αν και νομίζω το έχω ξαναπεί αυτό για το τυρί… Οκ, θα μπορούσα να τρώω μόνο τυρί και ζυμαρικά. Και πίτες. Και για τις πίτες το έχω πει. Οκ, μάλλον τέτοιες δηλώσεις δεν στέκουν. Πάντως τρώμε πολλά μακαρόνια εδώ, είτε με καινούργιους, περίεργους συνδυασμούς, είτε με κλασικές γεύσεις όπως σάλτσα ντομάτα με τριμμένη παρμεζάνα.

Την σημερινή μακαρονάδα την έχω αγαπήσει και τη φτιάχνω συχνά. Ο σολομός αρέσει και στον Μίστερ, και προσπαθώ να τον εντάσσω στο πρόγραμμα όσο πιο συχνά γίνεται. Συνήθως θα τον φτιάξω σκέτο και θα τον σερβίρω με πουρέ, με τα ζυμαρικά αυτά να είναι ο #2 αγαπημένος τρόπος να τον απολαμβάνουμε.

Είναι σούπερ γρήγορο πιάτο, μιας και το ψάρι μπορούμε να το ψήσουμε από πριν και να το διατηρήσουμε στο ψυγείο. Νομίζω είναι και καλύτερα να το κάνουμε έτσι, διότι η καρμπονάρα γίνεται στο άψε σβήσε και αν προσπαθήσουμε να τα κάνουμε παράλληλα ίσως προκληθεί κάποιος μίνι πανικός στην κουζίνα. Καλά, ίσως αυτό συμβαίνει μόνο στη δική μου… Η καρμπονάρα είναι από αυτά τα πιάτα που πραγματικά πρέπει να έχω χρονομετρήσει στην εντέλεια, αλλιώς αγχώνομαι. Θα κόψω σαλάτες, ψωμιά, θα τρίψω τυρί κλπ από πριν. Όσο βράζει το νερό θα στρώσω τραπέζι. Όσο βράζουν τα ζυμαρικά θα ζεστάνω το ψάρι και θα χτυπήσω τα αυγά. Μετά standby για την ώρα μάχης (αυγά στα μακαρόνια = στρες).

Άκουσα πρόσφατα ότι είναι καλό να προτιμούμε τον άγριο σολομό, ο οποίος όμως είναι πιο ακριβός. Έχει περισσότερα Ω3 λιπαρά (τα καλά είναι αυτά) και λιγότερα βλαβερά στοιχεία. Όμως, δεν θα τρελαθούμε με όλα αυτά, ούτε θα ξοδεύουμε μια περιουσία. Όλα με μέτρο. Αν βρούμε άγριο σε καλή τιμή ωραία, αν όχι τότε και αυτός του σούπερ μάρκετ είναι πάλι πολύ ωφέλιμος για τη διατροφή μας. Επίσης δεν χρειάζεται να είναι άνευ δέρματος. Θα τον προμαγειρέψουμε, οπότε θα έχουμε την ευκαιρία να βγάλουμε εύκολα το δέρμα του. Ο «με» είναι πιο οικονομικός. Τέλος, αν μπορούμε παίρνουμε κομμάτια που είναι ισόπαχα σε όλο το πλάτος τους. Αλλιώς μαγειρεύεται αργά το παχύ μέρος και το λεπτό παραγίνεται.

Θα σας προτρέψω να διαβάσετε προσεχτικά τα βήματα και τις σημειώσεις της συνταγής, διότι ενώ είναι πολύ εύκολη θέλει να είμαστε συγκεντρωμένοι σ’ αυτό που κάνουμε!