Μπράουνις με… Μαγιονέζα!

Έχετε ήδη μετακινήσει το ποντίκι να φύγετε από τη σελίδα ε; Σταθείτε! Δεν έχουν γεύση μαγιονέζας αυτά τα υπέροχα μπράουνις. Απλά αντικαθιστούμε με αυτή το λιπαρό μας στοιχείο και τα περισσότερα αυγά.

Είστε ακόμα εδώ; Ωραία. Είναι πολύς καιρός τώρα που έχω δει μπράουνις και κέικ σοκολάτας με το περίεργο αυτό συστατικό να φιγουράρει στη λίστα υλικών. Επειδή τρελαίνομαι για συνταγές που σοκάρουν με το «κάτι διαφορετικό» που έχουν, μου είχαν κινήσει την περιέργεια. Προχθές που κοίταξα το μεγάλο βάζο με τη μαγιονέζα που είχα στο ψυγείο, και είδα ότι είχε λήξει ήταν κοντά στην ημερομηνία λήξης, άρχισα να αναρωτιέμαι πως θα την καταναλώσω για να μην πεταχτεί. Το λαμπάκι πάνω από το κεφάλι άναψε, και σκέφτηκα ότι αυτή θα ήταν η τέλεια ευκαιρία να δοκιμάσω τέτοια μπράουνις.

Έψαξα λίγο, διάβασα, έβαλα τα bookmarks μου και κατέληξα σε αυτή τη συνταγή. Υπάρχουν αρκετές, αλλά το να βάλω και μαγιονέζα και 3 αυγά σε μπράουνις μου φάνηκε υπερβολή (είδα αρκετές τέτοιες). Ένα αυγό λοιπόν, πιο πολύ για τη «δόμηση», και καθόλου βούτυρο ή λάδι. Και να σημειώσω εδώ το εξής. Δεν ξέρω αν κερδίζουμε κάτι ιδιαίτερο από πλευράς θρεπτικών συστατικών και θερμίδων, αν και νομίζω πως η μαγιονέζα έχει λιγότερα λιπαρά και θερμίδες από το ελαιόλαδο ή το βούτυρο. Να σας πω την αλήθεια δεν τα πολυψάχνω αυτά, είπαμε, όλα με μέτρο και είμαστε μια χαρά. Τη συνταγή αυτή τη φτιάχνουμε γιατί βγαίνει πολύ νόστιμη, και επειδή μπορεί να μας σώσει από μια επίσκεψη στα μαγαζιά αν μας λείπουν τα αρκετά αυγά που συνήθως χρειάζονται τα μπράουνις. Και επειδή μας αρέσει να φτιάχνουμε κάτι, να το κερνάμε και μετά να λέμε «ξέρεις τι είχε αυτό μέσα;» με το σατανικό γέλιο του Δρακουμέλ. Ο Μίστερ με έχει μάθει και απαντάει «αν θες να το ξαναφάω μη μου πεις».

Από γεύση τα μπράουνις αυτά είναι σούπερ. Εννοείται δεν καταλαβαίνουμε καθόλου τη μαγιονέζα, και βγαίνουν σαν τα κλασικά αμερικάνικα που ταιριάζουν υπέροχα με παγωτό. Με τις ποσότητες αυτές δώστε προσοχή στο μέγεθος του ταψιού, διότι σε μεγαλύτερο θα βγουν υπερβολικά λεπτά. Και όπως με όλα τα μπράουνις, αν τα θέλουμε πιο «κεϊκοειδή» τα ψήνουμε λίγα λεπτά παραπάνω, αν τα θέλουμε υγρά και μαστιχωτά τα βγάζουμε λίγα λεπτά νωρίτερα. Πάντα τα αφήνουμε να κρυώσουν εντελώς πριν τα κόψουμε. Επειδή είναι μικρές οι ποσότητες και επειδή είχα όρεξη, έχω μετρήσει κάποια υλικά και σε βάρος και σε όγκο. Γενικά αυτό δεν δίνει πολύ ακριβή αποτελέσματα, αλλά τα μπράουνις συγχωρούν μικρές αποκλείσεις στα υλικά οπότε διαλέξτε τη μέθοδο που σας βολεύει (για τον όγκο όμως να έχετε κουτάλια μεζούρες σαν αυτά)!