Μπριάμ στο Slow Cooker με Χαρίσα

Το κλασικό μας μπριάμ γίνεται -και αυτό- στο slow cooker. Εγώ του έδωσα και το κατιτίς διαφορετικό του, με λίγη χαρίσα στη θέση του συνηθισμένου πελτέ ντομάτας. Ταίριαξε υπέροχα.

Αγαπώ πολύ το μπριάμ. Έχω ξαναγράψει για τις καλοκαιρινές μνήμες που μου ξυπνάει, και έχω μοιραστεί εδώ κάποιες ιδέες για το τι να κάνουμε με όσο μας περισσεύει (αν συμβαίνει κάτι τέτοιο!). Εδώ και καιρό όμως, πειραματίζομαι με το μπριάμ και στο slow cooker. Πρέπει να πω ότι μου πήρε αρκετές προσπάθειες να βρω κάτι που να με ικανοποιεί απόλυτα, και νομίζω η δυσκολία ήταν στο να βρω καλή ισορροπία υλικών και υγρού στοιχείου.

Οι πρώτες δοκιμές μου είχαν μελιτζάνα. Τελικά η μελιτζάνα όμως έβγαζε αρκετά υγρά, και το φαγητό έχανε από γεύση, οπότε την εγκατέλειψα. Κάποια στιγμή θα συνεχίσω τις δοκιμές μήπως καταφέρω και την ενσωματώσω χωρίς να μου κάνει το φαγητό σούπα. Ίσως θα πρέπει να την βάλω πρώτα σε τρυπητό με αλάτι για να βγάλει τα πολλά νερά. Ξέρω, κουνάτε το κεφάλι και αναρωτιέστε πως γίνεται να μην το έκανα ήδη αυτό… Βαριέμαι παιδιά τις διαδικασίες αυτές. Όπου μπορώ τις αποφεύγω. Αν όμως είναι απαραίτητες οκ, θα τις κάνω. Για το καλό της συνταγής! Προς το παρόν πάντως εμένα δεν μου λείπει η φίλη μελιτζάνα από αυτό το μπριάμ.

Άλλο υλικό που υπέστη πειραματισμούς ήταν το λάδι. Συνηθισμένη από την φοβερή ικανότητα του slow cooker να μου βγάζει τέλειο φαγητό χωρίς λάδι, ξεκίνησα κι εγώ με μια δυο κουταλιές, έτσι για το καλό. Λάθος μου. Δεν τα λένε λαδερά αυτά χωρίς λόγο! Θέλουν λάδι τα λαδερά, ακόμα και στο slow cooker. Δεν είναι θέμα του αν θα μαγειρευτεί το φαγητό (θα μαγειρευτεί και με σκέτο νερό), είναι θέμα γεύσης. Και φυσικά όταν λέω λάδι στη συγκεκριμένη περίπτωση εννοώ ελαιόλαδο έτσι; Αυξάνουμε ένα τακ και όλα γίνονται καλύτερα.

Το τρίτο και τελευταίο σημείο με το οποίο «έπαιξα» ήταν η ντομάτα. Εγώ δεν το θέλω πολύ ντοματένιο το μπριάμ μου. Τις πρώτες φορές όμως που μου έβγαινε άνοστο, σκέφτηκα πως ίσως έπρεπε να βάλω λίγη να δώσει κάτι κι αυτή στο σύνολο. Το αποτέλεσμα ήταν πάλι πολλά υγρά. Προφανώς. Και μη φανταστείτε ότι έβαλα πολλές. Αλλά η φρέσκια ντομάτα στο slow cooker ισοδυναμεί με νερό, να το ξέρετε! Έτσι μια δυο κανονικές, ψιλοκομμένες ντομάτες μου χάλασαν το σκηνικό όλο. Πέρασα στην αντεπίθεση και σκέφτηκα τον χρυσό κανόνα. Όσο πιο συμπυκνωμένη η ντομάτα, τόσο πιο πηχτό το αποτέλεσμα στο slow cooker. Και λέω οκ, έτσι μου είσαι; Πελτές από δω και πέρα. Σώθηκα. Δεν θέλει πολύ. Λίγο να δώσει χρώμα και μια ιδέα γεύσης στα λαχανικά. Είπαμε, δεν το θέλω και τόσο ντοματένιο το μπριάμ μου. Σε ένα από τα πειράματα έβαλα και λίγη λιαστή ντομάτα. Και αυτό είχε πολύ καλό αποτέλεσμα. Είναι όμως καθαρά προαιρετικό.

Στην τελευταία δοκιμή, την οποία έκανα για να σιγουρευτώ ότι πάμε για δημοσίευση, ετοίμασα όλα τα υλικά και τελευταία στιγμή είδα ότι είχα ξεμείνει από πελτέ. Καθόμουν μπροστά στο ψυγείο ψάχνοντας αυτό το μισοτελειωμένο κονσερβάκι (που ήταν εντελώς τελειωμένο τελικά) όταν το μάτι μου έπεσε σε ένα βαζάκι χαρίσα. Το είχα ανοίξει πριν καιρό και είχε μείνει στα αζήτητα γιατί ο Μίστερ και τα καυτερά δεν κάνουνε χωριό. Επειδή δεν κάνει χωριό ούτε με τα κολοκύθια και τα καρότα, δεν υπήρχε θέμα να δώσω μια νότα πικάντικου στο μπριάμ μου, αφού έτσι κι αλλιώς μόνη μου θα το έτρωγα. Η λαμπίτσα πάνω από το κεφάλι μου είχε ανάψει και αμέσως φαντάστηκα πόσο θα ταίριαζε η χαρίσα στο πιάτο. Δεν είχα άδικο. Την χρησιμοποίησα όπως θα χρησιμοποιούσα τον πελτέ, μια κουταλιά διαλυμένη σε νερό και τσουπ στο δοχείο.

Η ετυμηγορία; Το μπριάμ στο slow cooker δεν βγαίνει τραγανό οκ; Μην περιμένετε ίδιο αποτέλεσμα με τον φούρνο, αυτό δεν είναι εφικτό διότι το μαγείρεμα γίνεται με υδρατμούς. Αν αποφύγουμε όμως να βάλουμε πολύ νερό θα έχουμε ωραίο χρώμα στο φαγητό, και πιστέψτε με, με το πολύωρο μαγείρεμα τα λαχανικά κρατάνε όλη τους τη γεύση. Τα υλικά τα βάζω όλα από την αρχή, ακόμα και το κολοκυθάκι, το οποίο αντέχει μια χαρά και δεν γίνεται νιανια. Μαλακώνει φυσικά αρκετά, αλλά δεν διαλύεται.

Για να κλείσω αυτήν την υπερβολικά μεγάλη ανάλυση για το μπριάμ (αλήθεια, γιατί τόσο μπλα μπλα; Τι με πιάνει;) θα πω ότι οι ώρες μαγειρέματος εξαρτώνται. Εξαρτώνται από τη χωρητικότητα του δοχείου, από το υλικό του δοχείου (πρόσφατα συνειδητοποίησα με τη βοήθεια μιας πελάτισσας πως το μεταλλικό δοχείο μαγειρεύει γρηγορότερα), και από την ίδια μας τη συσκευή (μάρκα, μοντέλο κλπ). Την πρώτη φορά που θα φτιάξετε μπριάμ παρακολουθείστε το. Μετά τις πρώτες ώρες ανακατέψτε το απαλά, και επαναλάβετε αργότερα. Όταν μαλακώσουν ωραία οι πατάτες, και έχουν πάρει χρώμα από την χαρίσα/ντομάτα, είναι έτοιμο. Θα έχει ζουμί, αλλά μπορείτε απλά να μην το σερβίρετε. Ή μπορείτε να ρίξετε λίγο από πάνω και να βουτήξετε μετά μέσα κομματάκια φρυγανιάς με φέτα. Λέω εγώ τώρα… (και ξέρω τι λέω).