Δεν πετάμε: Τη χθεσινή λαγάνα

Χθες σίγουρα σταθήκατε μπροστά στο ταμείο στο φούρνο, κοιτώντας με λαχτάρα τις λαγάνες αραδιασμένες στη σειρά. Και θα πήρατε ίσως λίγο παραπάνω απ’ όσο χρειαζόταν. Σωστά;

Εγώ πάντως το κάνω κάθε χρόνο. Όταν πια είχα φάει αρκετή για έναν λόχο, άρχισα να σκέφτομαι τι θα κάνω με την υπόλοιπη. Η λαγάνα δεν είναι σαν το ψωμί, ξεραίνεται πολύ περισσότερο, και γενικά δεν πολυτρώγεται την επόμενη μέρα. Έτσι όπως σκεφτόμουν λοιπόν την ξερή λαγάνα που θα με περίμενε σήμερα, θυμήθηκα το τιπ που είχα βάλει για το μπαγιάτικο ψωμί. Στα σχόλια είδα πολλές καλές ιδέες, και αμέσως μου ήρθαν στο μυαλό αυτές για τα κρουτόν και τις φρυγανιές. Εδώ ταιριάζουν τέλεια! Σκέφτηκα και τα αγαπημένα μου melba toast, που είναι πολύ πολύ λεπτές φρυγανιές τις οποίες συχνά καταβροχθίζω με τυρί και τσάτνεϋ. Αμέσως αποφάσισα πως σήμερα θα φτιάξω κάτι αντίστοιχο.

Πήρα λοιπόν τις δυο μισές λαγάνες που περίσσεψαν, μια κανονική και μια ολικής, και έκοψα το μεγαλύτερο μέρος τους σε πολύ λεπτές φέτες (όσο πιο λεπτές γινόταν). Μερικές τις χώρισα σε δυο κομμάτια. Κράτησα όμως και λίγη από τη λευκή, την οποία έκοψα σε πιο χοντρές φέτες και ύστερα σε κυβάκια. Σε δυο λαμαρίνες άπλωσα πρώτα τις φέτες και τις έψησα στον αέρα στους 100C για περίπου μια ώρα και ένα τέταρτο. Ήθελα χαμηλή θερμοκρασία για να αφυδατωθούν και να ξεραθούν καλά, αλλά να μη ροδίσουν. Τις έβαλα μετά σε σχάρα να κρυώσουν, και άπλωσα στη μια λαμαρίνα τα κυβάκια έτσι ώστε να μην ακουμπάνε μεταξύ τους. Τα έψησα και αυτά στην ίδια θερμοκρασία, για μια ώρα.

Τώρα έχω καταπληκτικά κρουτονάκια και νοστιμότατες φρυγανιές. Μου λείπει μόνο μια καλή σούπα και το τυρί που έλεγα…