Χρησιμεύει στην Κουζίνα: Δοσομετρικά Κουτάλια (Μεζούρες)

Τα δοσομετρικά κουτάλια μαζί με την κανάτα μεζούρα έχουν τιμητική θέση στην κουζίνα μου. Είναι από τα πλέον πολυχρησιμοποιημένα αντικείμενα στη μαγειρική μου, και είναι ιδιαίτερα σημαντικά για τα φουρνιστά γλυκά.

Αν με ρωτούσατε ποιά είναι τα 10 βασικά πράγματα που πρέπει να έχει κάθε κουζίνα, ένα τέτοιο σετάκι από κουταλάκια θα ήταν σίγουρα στη λίστα.

Στη μαγειρική και την συγγραφή συνταγών υπάρχει η σχολή των ζυγισμένων υλικών (η πιο ακριβής και τυπικά «σωστή») και η σχολή των μετρημένων σε όγκο υλικών (πως λέμε μια κούπα αλεύρι για το κέικ; Αυτή.) Το μέτρημα υλικών με κούπες και κουτάλια συγκεκριμένης, τυποποιημένης χωρητικότητας ξεκίνησε στις ΗΠΑ στα τέλη του 19ου αιώνα από μια πολύ γνωστή συγγραφέα, καθηγήτρια και ιδιοκτήτρια σχολής μαγειρικής, της Φάννυ Φάρμερ. Πριν βγει το βιβλίο της το 1896, στο οποίο συστήνει για πρώτη φορά τις χωρητικότητες αυτές, συναντούσε κανείς σε συνταγές οδηγίες τύπου «ένα κομμάτι βούτυρο στο μέγεθος ενός αυγού», «στο μέγεθος ενός καρυδιού», «μια μεγάλη πρέζα», «ένα φλιτζανάκι τσαγιού» κλπ. Σας ακούγονται γνώριμα μερικά; Η αλήθεια είναι ότι σε ελληνικές συνταγές συναντάμε κάποιες τέτοιες μονάδες. Το ποτηράκι του κρασιού είναι το χειρότερό μου, με πρόσφατη εμπειρία κατά την οποία έψαχνα μισή ώρα στο Google να βρω πόσα ml είναι. (Είναι 130ml τελικά, μάλλον. Από site που πουλάει ποτήρια κρασιού σε ταβέρνες το βρήκα, άρα μάλλον είναι το πιο έγκυρο. Είδα να το περιγράφουν από 120ml μέχρι 160ml σε άλλες σελίδες.) Εγώ στις συνταγές μου είτε ακολουθώ το Αμερικάνικο σύστημα σε μέτρηση κατά όγκο (λεπτομέρειες θα βρείτε στο About), είτε ζυγίζω τα υλικά.

Τις μικρές ποσότητες όμως, τις αναφέρω σχεδόν πάντα σε κουταλιές (κ.γ., κ.σ.)˙ δεν παίζει να κάτσω να ζυγίσω 5 γραμμάρια αλάτι. Δεν έχω και κατάλληλη ζυγαριά δηλαδή. Και νομίζω σχεδόν όλοι έτσι λειτουργούν από όποια χώρα κι αν προέρχονται, τουλάχιστον οι μπλόγκερς. Είτε είναι Αμερικάνικη συνταγή με το αλεύρι σε κούπες, είτε είναι Αγγλική συνταγή με το αλεύρι σε γραμμάρια, και οι δυο θα ζητήσουν το baking powder σε κουταλάκια του γλυκού. Κι εδώ έρχονται να με σώσουν αυτά τα κουταλάκια μεζούρες. Τα κοινά κουτάλια μπορεί να διαφέρουν σε μέγεθος, ή να μην είναι αρκετά κυρτά με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να πετύχουμε ακριβή δοσολογία. Και ενώ αυτό δε μας πειράζει με τη ρίγανη στη σάλτσα, με τη μαγειρική σόδα στο κέικ μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στην επιτυχία του.

Τι να προσέξετε αν θέλετε να αγοράσετε; Δυο τρία πράγματα. Αν μπορείτε πάρτε ανοξείδωτα, όχι πλαστικά, για να τα βάζετε στο πλυντήριο πιάτων. Τα πλαστικά αποτελούν καλή λύση αν θέλετε κάτι πιο οικονομικό, αλλά θα τα πλένετε στο χέρι. Καλό είναι να έχουν τη χωρητικότητά τους χαραγμένη πάνω (για τα ατσαλένια) για να μην ξεθωριάσει με τις χρήσεις και τα πλυσίματα. Το καλύτερο σχήμα υποτίθεται ότι είναι το ορθογώνιο όχι το στρογγυλό, για να χωράνε τα κουταλάκια σε βαζάκια με μπαχαρικά κλπ, αλλά αυτό ισχύει έτσι κι αλλιώς μόνο για τα μικρά, άρα δεν παίζει και τόσο μεγάλο ρόλο κατά τη γνώμη μου.

Αυτό που είναι πολύ σημαντικό είναι η ποικιλία σε χωρητικότητα. Θέλετε ιδανικά τα εξής: 1 κ.σ. (15ml), 1 κ.γ. (5ml), 1/2 κ.γ. (2.5ml), 1/4 κ.γ. (1.25ml), 1/8 κ.γ. (0.625ml). Είδα στο ίντερνετ ότι υπάρχουν και σετ με το 1 1/2 κ.γ. (ή αλλιώς 1/2 κ.σ. – 7.5ml) και το 3/4 κ.γ. (3.75ml). Οκ, ωραίο αν το βρείτε, αλλά αυτά τα μεγέθη γίνονται και με συνδυασμούς των προηγούμενων.

Στη φωτογραφία βλέπετε τα δυο δικά μου σετ. Το πιο βολικό είναι σίγουρα αυτό με τα περισσότερα κουταλάκια, τα ορθογώνια. Από τα στρογγυλά (που είναι σημειωμένα σε ml), το μεγάλο είναι 100 ml και το μικρό είναι 1 ml δηλ. 1/5 κ.γ. Το μικρό δεν πρέπει να το έχω χρησιμοποιήσει ποτέ και το μεγάλο σπάνια (πιο πολύ για να αυγοκόβω σούπες νομίζω!).

Τέλος, θα σας πρότεινα να ρίξετε μια ματιά και στο skroutz.gr πριν αγοράσετε κάποιο σετ από κατάστημα. Ίσως το βρείτε σε πιο καλή τιμή.

Νομίζω ότι μόνο εγώ θα μπορούσα να γράψω 650 λέξεις για κουταλάκια!